ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥ.ΚΑ.ΠΡΟ. ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΩΝ ΣΤΙΣ 22/11/22 / About the repressive operation and the defense of Prosfygika, 22. November 2022

Posted on by

Είμαστε ακόμα εδώ… Η Κοινότητα παραμένει δυνατή κι ενωμένη… Τα Προσφυγικά θα νικήσουν!!!

Στις 22/11/2022, στις 5.45π.μ., κάθε είδους αστυνομικές δυνάμεις, ΜΑΤ, κρατική ασφάλεια, Δράση, ΟΠΚΕ και ΕΚΑΜ, εισέβαλαν στην κατειλημμένη γειτονιά των Προσφυγικών Λ. Αλεξάνδρας και πιο συγκεκριμένα στο 7ο μπλοκ, επί της οδού Tριχωνίδος (πίσω από το νοσοκομείο Ελπίς). Διέρηξαν την εξωτερική πόρτα του κτιρίου, σπάζοντάς την. Στην συνέχεια, ανέβηκαν στον δεύτερο όροφο όπου κατοικούν δύο σύντροφοι της κοινότητας, ο σύντροφος που συνελήφθει κι ένας ακόμη πρόσφυγας από το Ιράν. Απήγαγαν και τους δύο και προχώρησαν σε επισταμένη έρευνα του κτιρίου. Την ίδια στιγμή, ολόκληρη η γειτονιά περικυκλώθηκε από την καταστολή, όχι μόνο στο σημείο της έρευνας αλλά συνολικά, επιχειρώντας την κατοχή της.

Την επιχείρηση εντόπισε η καθημερινή πρωινή περιφρούρηση της κοινότητας που ξεκίνησε να ενημερώνει την γειτονιά. Σύντροφοι και συντρόφισσες/ια ανεβήκαμε στις ταράτσες για να ξυπνήσουμε και τους υπόλοιπους. Μη γνωρίζοντας τι ακριβώς συμβαίνει, αναγνωρίσαμε ότι η επιχείρηση περιορίζεται σ’ ένα συγκεκριμένο κτίριο, αλλά αντιληφθήκαμε επίσης το σοβαρό ενδεχόμενο γενικότερης επίθεσης. Απολογιστικά κρίνουμε ότι η εισβολή που πραγματοποιήθηκε ήταν προαποφασισμένη από το πρωί. Όλος ο χρόνος που πέρασε μέχρι την στιγμή της εισβολής ήταν αποτέλεσμα προετοιμασίας, κρίσης πάνω στα κόστη και στα κέρδη καθώς και μετρήματος της αποφασιστικότητάς μας, από τα στελέχη της ΓΑΔΑ και του υπουργείου.

Καθώς περνούσε ο χρόνος η κατάσταση έδειχνε να δυσκολεύει περισσότερο. Ο σύντροφος παρέμενε μέσα στο κτίριο, οι δυνάμεις της αστυνομίας δεν απομακρυνόντουσαν και η περικύκλωση παρέμενε. Η γειτονιά είχε αρχίσει να πιέζεται ασφυκτικά με την κατάσταση. Επιχειρήσαμε να περιορίσουμε τα ΜΑΤ πιο μέσα από την οδό Κουζή δηλαδή τον κάθετο δρόμο που χωρίζει κεντρικά τα μπλοκ των Προσφυγικών, έτσι ώστε ν’ ανοίξουμε ζωτικό χώρο για τη γειτονιά, χωρίς να εμποδίσουμε την έρευνα, αλλά κάνοντας αισθητή την παρουσία μας. Αυτό επέτρεψε στη γειτονιά να βγαίνει σιγά σιγά από τα σπίτια της, άλλοι να πάνε στις δουλειές τους και άλλες/οι τα παιδιά στο σχολείο τους. Επίσης, σταμάτησε ο βασανισμός του συντρόφου μας, που για περίπου 3 ώρες βρισκόταν κάτω από καθεστώς αιχμαλωσίας μέσα στο σπίτι του. Όπως μας ενημέρωσε τουλάχιστον ο ίδιος αργότερα, τότε, μετά τα πασχαλιάτικα πυροτεχνήματα της περιφρούρησης, σταμάτησαν και τον μετέφεραν στη ΓΑΔΑ.

Την ίδια στιγμή δεχόμασταν όλο και περισσότερες πληροφορίες κι ενδείξεις για μια δεύτερη επιχείρηση που είχε προαποφασιστεί και η οποία θα πραγματοποιούνταν μετά τις 3.00μ.μ., μετά και την μερική αποφόρτηση από εφημερίες των δύο νοσοκομείων Αγ. Σάββα κι Ελπίς. Γύρω στις 12.00 πραγματοποιήσαμε πορεία μέσα στη γειτονιά και καλέσαμε έκτακτη συνέλευση υπεράσπισης των Προσφυγικών, στο στέκι της κοινότητας, στο 6ο μπλοκ, για τις 4.00μ.μ.. Στις 5.00μ.μ., κατά την διάρκεια της ανοιχτής δημόσια ανακοινωμένης συνέλευσης, ξεκίνησε η επίθεση της καταστολής με ελικόπτερο και ντροουν στον αέρα. Οι περιφρουρήσεις αντιστάθηκαν όσο καλύτερα μπορούσαν δεδομένων των συνθηκών, χρησιμοποιώντας κάθε μέσο μη κακουργηματικού χαρακτήρα, όχι μόνο για την προστασία από διώξεις δυσανάλογες με το επίδικο, αλλά επίσης και για την προστασία ολόκληρης της κοινοτητας, των παιδιών και των ασθενών της, αλλά και γενικά της ευρύτερης γειτονιάς. Ένα κύμα τρομοκρατίας έπεσε πάνω στο 5ο και 6ο μπλοκ που άφησε παιδιά και άλλους ανθρώπους της γειτονιας σε κρίσεις πανικού που κρατάνε ως σήμερα. Οι δολοφόνοι της ΕΛΑΣ σπάζοντας τις πόρτες των διαμερισμάτων με προτεταγμένα όπλα, απειλώντας όποιον έβλεπαν μπροστά τους επιχειρήσαν να επιβάλουν το καθεστώς της τρομοκρατίας. Μια άρρωστη ηληκιωμένη γυναίκα σε αναπηρικο αμαξίδιο και την κόρη της, μια οικογένεια να κρατά τα παιδιά της σε κρίση πανικού, μια μάνα να χτυπιέται και να πετιέται στο πάτωμα μπρόστα στο 12χρονο γιο της, μετά το σπάσιμο της πόρτας τους, μετανάστες και πρόσφυγες να χυπιούνται μέσα στα σπίτια τους και στις σκάλες, σαν άλλη εισβολή στη Γάζα.

Μετά την επιτυχημένη έκβαση της επιχείρησης που άφησε πίσω της σοβαρές απώλειες στις ειδικές δυνάμεις των ΟΠΚΕ-ΕΚΑΜ-ΜΑΤ, οι υπερασπιστές της 22 Νοέμβρη συνελήφθησαν δεχόμενοι ξυλοδαρμούς, πλαστικές σφαίρες, σεξουαλικές κακοποιήσεις και τακτικές βασανισμού αιχμαλώτων πολέμου. Ανάμεσά μας, μια μάνα πρόσφυγας από τη Βενεζουέλα με τα δύο ανήλικα παιδιά, μια πρόσφυγας από την Αφρική, δύο Τούρκοι πολιτικοί πρόσφυγες, τέσσερα ανήλικα αλληλέγγυα συντρόφια, μια έγγυος συντρόφισσα της οποίας βασανιστικά αρνούνταν την μεταφορά της σε νοσοκομείο, καθώς επίσης και ο διεθνώς αναγνωρισμένος φωτορεπόρτερ Νίκος Πηλός, γιατί απλά έκανε τη δουλειά του. Οδηγηθήκαμε στη ΓΑΔΑ, κλειστήκαμε 79 άνθρωποι στοιβαγμένοι/ες στα πατώματα των στενών κελιών με τον διαρκή φωτισμό και το ελάχιστο οξυγόνο για ώρες, χωρίς να ενημερωνόμαστε αν έχουμε συληφθεί.

Το φρόνημα των συλληφθέντων δεν έσπασε ποτέ, τα συνθήματα μας μέσα στα κελιά της ΓΑΔΑ ενώνονταν με τα συνθήματα των αλληλέγγυων συγκεντρωμένων από έξω και την εκδίωξη της αστυνομίας από την γειτονιά. Οι ρυθμοί μας συντονίστηκαν… Η οργή και η αγωνιστικότητα δεν σταμάτησε ούτε το πρωί, αλλά συνέχισε αμείωτη στην πολύωρη μεταφορά μας στην Καβάλας, την παραμονή μας εκεί και την επίσης πολύωρη αναμονή μας μέσα στα μεταγωγικά λεωφορεία και στην Ευελπίδων. Αυτών που έσπασε το φρόνημα τελικά, ήταν των κρατικών μισθοφόρων.

Η εκδικητικότητα του κράτους και των μηχανισμών του, ιδιαίτερα της φασιστικής κυβέρνησης Μητσοτάκη, επιχειρήθηκε και στην μαζική συγκέντρωση αλληλεγγύης στην Ευελπίδων. Οι δυνάμεις καταστολής αρνούνταν την παράδωση νερών και τροφίμων από αλληλέγγυες συντρόφισσες. Εκεί, κατα τη διάρκεια της δεύτερης επιθεσης έναντια στους αλληλέγγυους, χτυπηθηκε σύντροφος δικηγόρος αγωνιστής, που δραστηριοποιείται και στην συνέλευση του ΟΧΙ ΜΕΤΡΟ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ, ο οποίος μάλιστα είχε μόλις απελευθερωθεί μιας και ήταν και ο ίδιος συλληφθής. Οι μπάτσοι και η κυβέρνηση δεν μπόρεσαν ποτέ να συγχωρήσουν τη δίκαιη αντίσταση μας και την αξιοπρεπή στάση μας και αυτό φάνηκε όχι μόνο στη βία της καταστολής, αλλά και στα υπερμεγενθυμένα κατηγορητήρια συλλογικής ευθύνης ναζιστικού τύπου.

Δεν θα θυματοποιηθούμε απέναντι στην κρατική βία, αν και οι κατηγορίες που αντιμετωπίζουμε είναι δυσανάλογες, ακόμη κι απέναντι στον αστικό νόμο, προιόν ακριβώς αυτής της εκδικητικότητας, της ποινικοποίησης αγωνιστών-στριών και του ολοένα πιο απολυταρχικού κράτους. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να μας ανησυχεί πραγματικά. Κατα τα άλλα όμως, δεν μπορεί να υπαρξει αγώνας χωρίς κόστος, γνωρίζουμε την κρατική βαρβαρότητα και είναι τιμή και καθήκον μας να πέφτουμε για να υπερασπιστούμε τη ζωή και τον αγώνα. Αναμετρηθήκαμε με αξιοπρέπεια απέναντι σε υπέρτερες δυνάμεις. Οι 79 υπερασπιστές των Προσφυγικών στις 22/11/’22 αγωνίστηκαν για όλους τους 400 κατοίκους της κοινότητας και της γειτονιάς των Προσφυγικών και τον καθένα/μία/ένα ξεχωριστά, απέναντι στη δολοφονική επίθεση της καταστολής. Και γνωρίζουμε ότι στο τέλος θα βγάλουμε τον λογαριασμό. Και ο λογαριασμός αυτός είναι πάντα θετικός για όσ@ αγωνίζονται για ένα δίκαιο σκοπό.

Ευχαριστούμε θερμά κάθε συντρόφισσα-σύντροφο-συντρόφι και συλλογικό σώμα που στάθηκε αλληλλέγγυο στην υπεράσπιση της γειτονιάς και της κοινότητας της. Καθώς επίσης, για το πλήθος των μυνημάτων των παρεμβάσεων, των δηλώσεων αλληλεγγύης και των καλεσμάτων κινητοποίησης. Η συντροφικότητά τους μας δίνει δύναμη κι ελπίδα για το κοινό έδαφος αγώνα πάνω στο οποιο βαδίζουμε συλλογικά και ο καθένας/μια/ενα από την θέση του.

Ακόμη περισσότερο θέλουμε να σταθούμε στην στάση των νέων συντρόφων που ήταν και οι περισσότερ@, για το θάρρος και την αυταπάρνησή τους. Για το αλύγιστο σθένος τους απέναντι σε πάνοπλες υπέρτερες δυνάμεις, πλαστικές σφαίρες και γκλοπ, πάνω σε ταράτσες και στηθαία. Από τύχη δεν είχαμε νεκρούς. Στάθηκαν μέχρι τέλους. Αυτή είναι η δύναμη των νέων συντρόφων, που όλοι πρέπει να πιστεύουμε σε αυτήν. Όλοι/ες/@ αυτοί δεν στάθηκαν απλά με αλληλεγγύη στην Κοινότητα των Προσφυγικών, αλλά πραγματικά για αυτό που είναι, μια κοινότητα των ταξικά καταπιεσμένων. Τους αγωνιστές, τους αναρχικούς τους κομμουνιστές τους προσφυγες και τους μετανάστες, τα παιδιά και τους ηλικιωμλενους, τους ψυχικά ευάλωτους, τις οικογένειες. Για όλους και το καθένα από εμάς.

Δεν έχουμε φτάσει σημερα εδώ από το πουθενά. Εδώ και 13 χρόνια, με όλες τις αντιφάσεις μας ως παιδιά εκπαιδευμένα από αυτό το σύστημα, έχουμε προσπαθήσει να δομήσουμε συντροφικές και πολιτικές σχέσεις που βασίζονται πάνω στην οριζοντιότητα, την εμπιστοσύνη την αλληλεγγύη και την κοινή προοπτική. Γι’ αυτό και σήμερα μπορούμε και δίνουμε με ομοψυχία αυτή τη μάχη.

Υπολογίζουμε το επόμενο διάστημα ως μια κρίσιμη περίοδο για την επιβίωση της γειτονιάς των Προσφυγικών αλλά και μια μεγάλη ευκαιρία για την κοινωνική νομιμοποίηση, την ενίσχυση της αυτονομίας μας και την ακόμη δυνατότερη υπεράσπιση της γειτονιάς μας.

Ζητάμε από το καθέν@ την ενημέρωση του κόσμου για το κοινωνικό εγχείρημα των Προσφυγικών, ώστε να σπάσει η απομώνωση και ο αποκλεισμός. Ζητάμε συνρόφους/ισσες/ια να έρθουν για να ενισχύσουν την κοινότητα των Προσφυγικών. Ζήταμε από τον καθένα και την καθεμιά να σταθεί με αλληλεγγύη με όποιο τροπο μπορεί.

Για εμάς είναι σαφές. Μέσα από την στοχοποίηση του συντρόφου μας επιχειρείται να ποινικοποιηθεί συνολικά η γειτονιά και η κοινότητα των Κατειλημμένων Προσφυγικών. Η επιχείρηση εγκληματοποίησης της Κοινότητας και της Συνέλευσης Κατειλημμένων Προσφυγικών από τα παπαγαλάκια του παρακράτους σαν τον Θοδωρή Παναγιωτίδη αποτελούν την πραγματική στοχοθεσία των κατασταλτικών μηχανισμών απέναντι στα κοινωνικά εγχειρήματα βάσης και τις αυτοοργανωμένες κοινότητες. Βρωμάνε κρατική προβοκάτσια.

Οι πολιτικές θέσεις, το οργανωτικό πλαίσιο και η αγωνιστική ιστορία της Κοινότητας και της Συνέλευσης Κατειλημμένων Προσφυγικών συνιστούν την πιο ισχυρή απάντηση, τόσο απέναντι στους κρατικούς, όσο και στους παρακρατικούς σχεδιασμούς.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΩΝ

ΑΝ ΠΕΣΟΥΜΕ ΘΑ ΠΕΣΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ

ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΦΤΩΧΟΙ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΙ

Ή ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ Ή ΘΑ ΝΙΚΉΣΟΥΜΕ

Συνέλευση Κατειλημμένων Προσφυγικών 26/11/2022

We are still here … The Community remains strong and united … Prosfygika will win!!!!

On 22/11/2022, at 5.45 am, all kinds of police forces, riot police MAT, state security, Delta, OPKE and EKAM, invaded the squated neighbourhood of Prosfygika on Alexandra Avenue and more specifically the 7th block, on Tikhonidos Street (behind the Elpis Hospital). They broke through the outer door of the building, breaking it. Then they went up to the second floor where two community companions, the arrested companion and another refugee from Iran live. They kidnapped both of them and proceeded to carry out a thorough search of the building. At the same time, the entire neighborhood was surrounded by the repression forces, not only at the site of the search but in total, attempting to occupy it.

The operation was spotted by the community’s daily morning patrol who began to inform the neighborhood. Comrades and compañeras took to the rooftops to wake up the rest of us. Not knowing exactly what was happening, we recognized that the operation was limited to a specific building, but we also realized the serious possibility of a general attack. In retrospect, we judge that the invasion that took place was premeditated from the morning. All the time that elapsed until the moment of the invasion was the result of preparation, judgment on costs and gains, as well as a measurement of our determination, by the officials of the GADA and the ministry.

As time went on, the situation seemed to get more difficult. The comrade remained inside the building, the police forces were not removed and the encirclement remained. The neighbourhood was becoming suffocating with the situation. We attempted to contain the riot police further in from Kuzi Street, that is, the vertical street that centrally separates the refugee blocks, so as to open up vital space for the neighbourhood, without obstructing the investigation, but making our presence felt. This allowed the neighbourhood to slowly leave their homes, some to go to their jobs and others to take their children to school. It also stopped the torture of our comrade, who was under captivity in his house for about 3 hours. At least as he informed us later, then, after the fireworks, they stopped and took him to GADA.

At the same time we were receiving more and more information and indications of a second operation that had been predecided and which would take place after 3.00 p.m., after the partial eviction of the two hospitals of St. Sava and Elpis. Around 12.00 noon we held a march through the neighbourhood and called an emergency advocacy meeting at the community shelter in the 6th block for 4.00 p.m. At 5.00 p.m., during the open publicly announced meeting, the repression helicopter and drone attack began in the air. The guarding shift resisted as best they could given the circumstances, using every means of non-criminal force, not only to protect against persecution disproportionate to the litigation, but also to protect the entire community, its children and patients, and the wider neighbourhood in general. A wave of terrorism fell upon the 5th and 6th blocks that left children and other people in the neighborhood in panic attacks that continue to this day. The Hellenic Police assassins broke down apartment doors with guns drawn, threatening anyone in sight, and attempted to impose a regime of terrorism. A sick woman in a wheelchair and her daughter, a family holding their children in a panic attack, a mother beaten and thrown to the floor in front of her 12-year-old son after their door was broken, migrants and refugees spilling into their homes and on the stairs, like an invasion of Gaza.

After the successful outcome of the operation that left behind heavy losses to the special forces of the OPKE-EKAM-MAT, the defenders of 22 November were arrested and subjected to beatings, plastic bullets, sexual assaults and torture tactics of prisoners of war. Among us, a Venezuelan refugee mother with her two minor children, a refugee from Africa, two Turkish political refugees, four minor solidarity companions, a pregnant companion who was torturously denied transport to a hospital, as well as the internationally acclaimed photojournalist Nikos Pelos, for simply doing his job. We were led to GADA, locked up 79 people crammed on the floors of narrow cells with constant lighting and minimal oxygen for hours, without being informed if we had been arrested.

The spirit of those arrested was never broken, our slogans inside the GADA cells were joined by the slogans of the solidarity gathering outside and the expulsion of the police from the neighbourhood. Our rhythms resonated … The anger and militancy did not stop even in the morning, but continued unabated during our long transfer to Kavala, our stay there and our also long wait inside the transport buses and at Evelpidon court. The ones whose morale was finally broken, were the state mercenaries.

The vindictiveness of the state and its mechanisms, especially of the fascist government of Mitsotakis, was also attempted in the mass solidarity gathering at Evelpidon. The repressive forces refused to deliver water and food from solidarity comrades. There, during the second attack on the solidarity activists, a comrade lawyer and militant, who is also active in the assembly of the NO METRO ON THE PLATIA, was beaten up, short after he was just been released, since he himself had been arrested. The cops and the government have never been able to forgive our just resistance and our dignified attitude, and this was evident not only in the violence of the repression, but also in the overblown accusations in a fascist style.

We want not to be victimized in the face of state violence, even though the accusations we face are disproportionate, even in the face of civil law, the product of precisely this vindictiveness, the criminalization of militants and the increasingly authoritarian state. This is something that should really worry us. But otherwise, there can be no struggle without a cost, we know the brutality of the state and it is our honour and duty to fall to defend life and struggle. We fought with dignity against superior forces. The 79 defenders of Prosfygika on 22/11/’22 fought for all 400 residents of the Prosfygika community and neighborhood and each and every one of them individually, against the murderous onslaught of repression. And we know that in the end we will get the bill. And that bill is always a positive one for those@ fighting for a just cause.

We warmly thank every comrade and collective body that stood in solidarity in defense of the neighborhood and its community. As well as for the multitude of messages of interventions, declarations of solidarity and calls for mobilization. Their camaraderie gives us strength and hope for the common ground of struggle on which we walk collectively and each one of us from his/her own position.

Even more, we want to stand by the attitude of the young comrades/as, who were the most courageous and self-denying. For their unyielding fortitude in the face of armed superior forces, plastic bullets and batons, on rooftops and parapets. By luck, no one was killed. They stood their ground to the end. This is the strength of the young comrades/as, and we must all believe in it. All of them did not just stand in solidarity with the Prosfygika Community, but truly for what it is, a community of the class oppressed. The militants, the anarchists the communists the refugees and migrants, the children and the elderly, the mentally vulnerable, the families. For each and every one of us.

We have not arrived here today from nowhere. For 13 years, with all our contradictions as children trained by this system, we have tried to build comradely and political relations based on horizontality, trust, solidarity and a common perspective. That is why today we can and do fight this battle with one mind.

We count the next period as a critical period for the survival of the Prosfygika neighbourhood but also a great opportunity for social legitimacy, the strengthening of our autonomy and an even stronger defence of our neighbourhood.

We ask everyone to inform the world about the social project of Prosfygika, in order to break the isolation and exclusion. We are asking companions/@s to come forward to strengthen the Prosfygika community. We ask everyone to stand in solidarity in whatever way they can.

For us it is clear. Through the targeting of our comrade, an attempt is being made to criminalize the neighborhood and the squatted Prosfygika community as a whole. The operation to criminalize the community and the Assembly of Sy.Ka.Pro by the paracrats of the parastate like Thodoris Panagiotidis is the real targeting of the repressive mechanisms against grassroots social projects and self-organized communities. They reek of state provocation.

The political positions, the organizational framework and the militant history of the Community and the Assembly of Squatted Prosfygika constitute the most powerful response to both state and parastatal planning.

SOLIDARITY WITH THE OCCUPIED PROSFYGIKA COMMUNITY

IF WE FALL, WE WILL FALL WITH THEM

PROSFYGIKA MEANS POOR REBELS

WE WILL EITHER WIN OR WE WILL WIN

Sy.Ka.Pro. 26/11/2022
———————————————————

Statement of the defence lawyers of the arrested persons:

“On Tuesday 22/11, armoured police forces invaded the Prosfygika neighborhood of Alexandra Avenue, beating and arresting 78 people without reason. Residents, solidarity workers, minor children, a mother with a minor child, a mother without her children, people with health problems, a pregnant woman, a lawyer, a photojournalist were among those who suffered an orgy of repression and abuse for more than 24 hours, while many needed medical treatment due to the beatings.

After a night of detention in inhuman conditions and after most of them slept on the floor of the GADA, the arrested men and women had to be taken to the Evelpidon courts, except for the pregnant woman and the photojournalist who were released by order of the prosecutor. This was finally done after 15:00 on Wednesday, with the result that they had to wait for hours locked in cages for the prosecutor on duty to arrive.

The prosecutor found that among those arrested was fellow lawyer N.K. and ordered him to be released, which he should have done the day before, but apparently no one from state security had informed him of his status.

After the others were prosecuted for misdemeanours, a second round of violence by riot squads began.

During the transfer of the defendants to the courtroom, the riot police attacked the solidarity crowd furiously, seriously injuring the colleague who had just been released and chasing the others out of the courts, putting the people running for their lives in great danger.

Other attacks followed, even inside the building in camera, where defendants, lawyers and members of the public were beaten and mobile phones were forcibly removed to prevent the scenes from being recorded.

Despite repeated protests, the bench showed complete indifference or possibly an inability to do anything to calm the situation which had escalated under the sole responsibility of the police forces.

The calmness of the defendants and the public helped to avoid the worst and to bring the proceedings to a conclusion as smoothly as possible.

As defence counsel for the defendants, we denounce the orgy of violence and arbitrariness that has been practiced inside and outside the courts over the last two days by the police forces, the unjust arrest, abuse and detention in deplorable conditions of dozens of people, the illegal detention and beating of our colleague and the indifference of those who have an institutional obligation to enforce the law and ensure the smooth conduct of the criminal proceedings with full respect for human rights and the rights of the defendants.

The defence lawyers

Annie Paparousou

Katia Tatsis

Katerina Zourtsanou

George Kakarnias

Panayiotis Antoniou

Yannis Mykoniatis”

for financial support, please refer to the call of august 2021