Στις 13/12 ανακοινώθηκε πως ο ρομ Κώστας Φραγκούλης είναι πλέον νεκρός.Στις 5/12, αφού ο 16χρονος Κώστας αρνήθηκε να πληρώσει 20 ευρώ βενζίνης,καταδιώχθηκε από μπάτσους της ΔΙΑΣ, οι οποίοι και τον πυροβόλησαν με 2σφαίρες στο κεφάλι. Πριν ακόμα μάθουμε για την τελική κατάσταση υγείαςτου και ενώ ούτε η οικογένεια δεν λάμβανε ενημέρωση, οι μπάτσοιδολοφόνοι ήταν ήδη ελεύθεροι.

Αυτή η δολοφονία δυστυχώς δεν μας πιάνει στον ύπνο, καθώς δεν ξεχνάμετην δολοφονία ενός άλλου ρομ, του Νίκου Σαμπάνη τον Οκτώβρη του ’21 με38 σφαίρες στο ψαχνό, όπου για μια ακόμη φορά οι δολοφόνοι χαϊδεύτηκαναπό την αστική “δικαιοσύνη”.

Οι κοινότητες των Ρομά αρνούνται σθεναρά να προσαρμοστούν στα πρότυπαπου δημιουργεί ο ελληνικός καπιταλισμός. Και καλά κάνουν! Ούτως ή άλλως,οι μόνες “προσπάθειες” της πολιτείας να τους συμπεριλάβει στον κοινωνικόιστό και να άρει την περιθωριοποίησή τους, είναι για να τους χωρέσει στακαλούπια της, να τους “εκπολιτίσει” και να τους χρησιμοποιήσει σαν φτηνόεργατικό δυναμικό, όπως άλλωστε κάνει και με όλες τις κοινωνικές ομάδεςπου δεν ανταποκρίνονται στο κυρίαρχο πρότυπο. Όταν δεν έχει ανάγκη απόκάτι τέτοιο θρέφει την αορατοποίηση τους με ένα σωρό τρόπους, μεαποκορύφωμα μία δολοφονία ενός παιδιού για την οποία δε θα κουνηθείφύλλο.

Το μήνυμα “όποιος δεν μπορεί να προσαρμοστεί, πεθαίνει” είναι ξεκάθαροπλέον από μεριάς του κράτους και στέλνεται καθημερινά. Είτε είναι ηκαθημερινή καταπίεση και η γκετοποίηση, είτε η εγκληματικοποίηση τωνΡομά, είτε οι σφαίρες στο ψαχνό, η ελληνική κοινωνία έχειδιαπαιδαγωγηθεί στο αφήγημα πως οι Ρομά είναι κατώτεροι από άνθρωποι καιάρα τα αξίζουν ολα αυτά. Γι’ αυτό και βλέπουμε κόσμο να χειροκροτεί τουςμπάτσους δολοφόνους του Κώστα, όπως ακριβώς έκαναν και στη περίπτωση τουΣαμπάνη. Γι’ αυτό και οι κοινότητες των Ρομά σήκωσαν όλο τον αγώνα γιαδικαίωση στις πλάτες τους- και δε θα έπρεπε κανείς να αναρωτιέται για τοπως και το γιατί.

Εμείς από τη μεριά μας, ως παιδαγωγική ομάδα της Δομής παιδικούστεκιού & αυτομόρφωσης της Κοινότητας Κατειλημμένων Προσφυγικών,καθημερινά ερχόμαστε αντιμέτωποι/ες με κάθε λογής κοινωνικό, ταξικόαποκλεισμό και ποικίλες μορφές βίας, απέναντι σε όλους τους ανθρώπουςμας, μικρούς και μεγάλους. Καθημερινά, παιδιά και ενήλικες συμβιώνουμεμε την ιδέα της εκκένωσης των σπιτιών και των αυτοοργανωμένων δομών μας,με βίαιες συλλήψεις, προσαγωγές, ξυλοδαρμούς, φυλακίσεις ντόπιων καιμεταναστών συντροφισσών και συντρόφων μας, με τη φρίκη του πολέμου, μετο τραύμα, με την αβεβαιότητα της επόμενης μέρας, με τον αποκλεισμό απότη δημόσια υγεία και παιδεία και από την ελευθερία της μετακίνησης.Βλέπουμε τα παιδιά της κοινότητάς μας να μεγαλώνουν γρήγορα, να μπαίνουναπό νωρίς στο παιχνίδι της επιβίωσης, είτε αναγκαζόμενα να δουλεύουν,είτε συνειδητοποιώντας την προκαθορισμένη από το σύστημα μοίρα τους πουτα θέλει αποκλεισμένα από οποιαδήποτε “κοινωνική παροχή”, είτε βιώνονταςτην απώλεια δικών τους ανθρώπων που φυλακίζονται ή αναγκάζονται ναφύγουν από τη χώρα και άλλους χίλιους τρόπους. Έτσι καθημερινά ο φόβοςκαι η ανασφάλεια ριζώνουν στο έδαφος που απελευθερώσαμε μέσω των αγώνωνμας, το έδαφος της αυτονομίας, της ελευθερίας και της αλληλεγγύης.

Ακούμε τα παιδιά μας να έχουν πολλές απορίες, αντίστοιχες με εκείνεςτων ρομά παιδιών, από τη στιγμή που αντιλαμβάνονται τον κόσμο γύρω τους.Τα βλέπουμε να παλεύουν να καταλάβουν τη δαιδαλώδη διάρθρωση αυτού τουκόσμου που πουθενά δεν τα χωράει. Ευτυχώς όμως -κι αυτή είναι ημεγαλύτερη νίκη μας- ταυτόχρονα με αυτά, τα βλέπουμε να δουλεύουν καιμαζί μας προς την κατεύθυνση της αλληλεγγύης και της αυτοοργάνωσης τηςζωής μας, με συνείδηση που ολοένα ακονίζεται.

Ως μέλη της κοινότητας των Κατειλημμένων Προσφυγικών ή ως αλληλέγγυαάτομα σε αυτή και ως συνοδοιπόροι των παιδιών της πολυπολιτισμικής καιπολύμορφης αυτής κοινότητας, ξέρουμε πως οι σφαίρες -ακόμα κι όταν δεντις βλέπουμε- σφυρίζουν πάνω από τα κεφάλια μας καθημερινά. Γι’ αυτό καιη δολοφονία του εφήβου Κώστα Φραγκούλη ξεχείλισε την οργή μας, την ίδιαστιγμή που μας υπενθύμισε αυτό το οποίο κανένας άνθρωπος δεν πρέπει ναξεχνάει: το κράτος φυλάει δύο σφαίρες για κάθε κεφάλι που θα σηκωθεί.

Το κράτος έχει πολλούς τρόπους να σφίγγει τα λουριά και να δολοφονείτα ψήγματα της κοινωνικής αντίστασης εν τη γενέσει τους. Η ωμή βία είναιένας από αυτούς τους τρόπους, όχι ο μοναδικός. Στον πυρήνα του αγώνα μαςοφείλει να βρίσκεται η πολυεπίπεδη αντεπίθεση σε κάθε προσπάθειά του. Ηδολοφονική βία του κράτους δεν αποτελεί τον κυρίαρχο σκοπό του, καθώς οσκοπός του κράτους είναι η εξασφάλιση των συμφερόντων της άρχουσας τάξηςκαι σε αυτή τη λογική ένας παραγωγικός εργάτης είναι πάντα καλύτερος απόέναν νεκρό εργάτη. Εντούτοις η βία αυτή εκφράζεται, με πλήρη συναίνεσηεκείνων που την ελέγχουν, εκεί ακριβώς όπου γεννιέται η κοινωνικήανυπακοή, εκεί που η συμμόρφωση δε βρίσκει πρόσφορο έδαφος, σε εκείνουςκαι εκείνες που δε ταιριάζουν στην αποστειρωμένη, δυστοπική εικόνα τουφιλήσυχου παραγωγικού εργάτη.Εξ’ ου και η αμεσότατη και ολόπλευρησυγκάλυψη της δολοφονίας αυτής από το κράτος και τα ΜΜΕ.

Οι εξεγερμένες κοινότητες των Ρομά την προηγούμενη περίοδο έστειλανένα ηχηρό μήνυμα και εμείς δεσμευόμαστε να το διατηρήσουμε ζωντανό καινα το διαδώσουμε: Για κάθε σφαίρα σε κεφάλι παιδιού η μόνη αρμόζουσααπάντηση είναι να καεί ο κόσμος. Κι εμείς, από τα αποκαΐδια του θασχεδιάσουμε έναν νέο, που να μας χωράει όλες/α/ους. Η θέση μας, με τηδιττή μας αφετηρία ως κοινωνικοί αγωνιστές αλλά και ωςπαιδαγωγοί/συνοδοιπόροι των παιδιών, είναι πλάι στους/στιςεξεγερμένους/ες αυτού του κόσμου, με κάθε μέσο και σε κάθε στιγμή. Όσοθα δολοφονούνται παιδιά εν ψυχρώ, κανείς δεν είναι ασφαλής. Η θέση μαςείναι και θα είναι στην πρώτη γραμμή του αγώνα ενάντια στη βαρβαρότητα.

ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ!

ΔΕΝ ΗΤΑΝ Η ΒΕΝΖΙΝΗ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΑ ΛΕΦΤΑ, ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΑΝ ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝΕΡΟΜΑ!

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΡΟΜΑ!

ΣΤΙΣ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΧΤΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ!

Δομή Παιδικού Στεκιού & Αυτομόρφωσης της Κοινότητας Κατειλημμένων Προσφυγικών

On 13/12/22 it was announced that Rom Costas Fragoulis is now dead. On 5/12, after 16 year old Kostas refused to pay 20 euros for petrol, he was chased by DIAS cops, who shot him with 2 bullets in the head. Before we even knew about his final state of health and while the family was not receiving any information either, the cop killers were already set free.

This murder unfortunately does not catch off guard, as we do not forget the murder of another Rom, Nikos Sambanis in October 21 with 38 bullets in the back of the head, where once again the killers were pampered by the bourgeois “justice”. Continue reading →