Τον ερχόμενο Δεκέμβρη είναι η επέτειος των 80 χρόνων από τα Δεκεμβριανά. Ένα γεγονός ορόσημο που συγκλόνισε την ελληνική κοινωνία, σηματοδότησε τις κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις των επόμενων δεκαετιών και άφησε ανεξίτηλα σημάδια στην ιστορία, την κοινωνία και τη συλλογική μνήμη, με διεθνείς μάλιστα προεκτάσεις.
Τι όμως στα αλήθεια είναι τα Δεκεμβριανά και τι σηματοδοτούν; Είναι πληροφορίες σε βιβλία τοποθετημένα σε βιβλιοθήκες; Είναι μία αφορμή για εκδηλώσεις και ομιλίες σε κλειστούς χώρους εκδηλώσεων; Είναι σημάδια πάνω στους τοίχους των προσφυγικών;
Τα Δεκεμβριανά αποτελούν κομμάτι της συλλογικής μας μνήμης κι ένα σημείο αναφοράς των κοινωνικών αντιστάσεων και αγώνων που μάταια προσπαθούν να διαγράψουν από την ιστορία και από τη μνήμη μας. Είναι πηγή έμπνευσης και παράδειγμα για τις αντιστάσεις του σήμερα, της συλλογικοποίησης και της οργάνωσης των “από τα κάτω”, του αγώνα για μία ζωή που αξίζει να ζεις και για έναν κόσμο που να μας χωράει όλες και όλους.
Τα Προσφυγικά της Λ. Αλεξάνδρας αλλά κι η ευρύτερη περιοχή των Αμπελοκήπων συνδέονται άμεσα με τα Δεκεμβριανά και τις κοινωνικές αντιστάσεις τόσο του παρελθόντος όσο και του σήμερα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο κι ύστερα από σειρά συναντήσεων που είχαμε ως “Επιτροπή για την ανάδειξη και την υπεράσπιση της Κοινότητας των Κατειλημμένων Προσφυγικών και της συλλογικής της μνήμης” με φορείς της περιοχής και συζητήσεις με αγωνιζόμενες συλλογικότητες και ατομικότητες, αποφασίσαμε τη διεξαγωγή διημέρου εκδηλώσεων στα Προσφυγικά της Λ. Αλεξάνδρας στις 14 και 15 Δεκέμβρη του 2024. Οι εκδηλώσεις πέραν του ότι είναι μία αφορμή να τιμήσουμε αυτούς που πάλεψαν και αυτές που παλεύουν και θα συνεχίσουν να παλεύουν, αποτελούν και μία μεγάλη ευκαιρία για να οραματιστούμε και να σχεδιάσουμε τους νέους κοινούς μας αγώνες και τη νέα συλλογική μορφή που πρέπει να έχουν, λόγω και των απαιτήσεων των νέων συνθηκών που διαμορφώνονται τόσο στη γειτονιά μας, όσο και σε ολόκληρη την Αθήνα, τον ελλαδικό χώρο ευρύτερα, αλλά και παγκόσμια. Ουσιαστικά μέσα από την εκδήλωση αυτή, στοχεύουμε να ξαναγράψουμε την ιστορία από τα κάτω, διατηρώντας το νήμα της συλλογικής μας μνήμης, ώστε να επανανοηματοδοτήσουμε τις ζωές μας και να επανασχεδιάσουμε και να υλοποιήσουμε τους συλλογικούς μας αγώνες σε ένα τόσο ζοφερό και δυστοπικό περιβάλλον.
Το θέμα της εκδήλωσης είναι: «80χρόνιααπόταΔεκεμβριανά.Οιαντιστάσειςτουπαρελθόντοςπηγήέμπνευσηςτωναγώνωντουσήμερα»και θα περιλαμβάνει τέσσερις θεματικές:
i. Η εγκατάσταση των προσφύγων στην Αθήνα και η ένταξή τους στους κοινωνικούς αγώνες (1922-1940)
απέναντιστονταξικόπόλεμο πτυχή του οποίου είναι και ο εξευγενισμός που μας φτωχοποιεί;
μεστόχοτηνκοινωνικήαπελευθέρωση,χαράσσονταςμιακοινήστρατηγικήη οποία θα στοχεύει αφενός στη σύνδεση και συνοργάνωση τόσο των ντόπιων αγώνων μεταξύ τους όσο και με τους αγώνες και τα κινήματα διεθνώς και αφετέρου στην αποαποικιοκρατικοποίηση κάθε τύπου όλων των χωρών και στην ανάγκη δημιουργίας ενός πραγματικού διεθνισμού.
Το πρώτο μέρος της εκδήλωσης θα περιλαμβάνει τις πρώτες δύο θεματικές και θα λάβει χώρα το Σάββατο14Δεκεμβρίουαπότις17.00. Το δεύτερο μέρος θα περιλαμβάνει την τρίτη και την τέταρτη θεματική και θα λάβει χώρα την Κυριακή 15 Δεκεμβρίου από τις 14.00.
Σκοπός της εκδήλωσης είναι να αναδειχθεί μέσα από τις θεματικές αυτές ότι όταν οι κοινωνίες είναι σε μια διαλεκτική σχέση με τα γεγονότα και την πολιτική συνθήκη της κάθε περιόδου, αυτή η σχέση με την εξελικτική δυναμική της αποτελεί τον πυρήνα για τη δημιουργία κινημάτων και εξεγέρσεων ή επαναστάσεων. Η σύνδεση των αγώνων είναι ζητούμενο για να μπορέσει αυτή η εξελικτική δυναμική να πολλαπλασιαστεί, το κίνημα να αναπτυχθεί και κατόπιν να μπορέσει να συνδεθεί με άλλα κινήματα προς μια κοινή προοπτική για την αλλαγή της κοινωνίας.
Στην εκδήλωση θα υπάρχει επίσης έκθεση φωτογραφίας, προβολές βίντεο και ταινιών, συλλογική κουζίνα και ρεμπέτικη βραδιά.
Επιτροπή για την ανάδειξη και την υπεράσπιση της Κοινότητας των Κατειλημμένων Προσφυγικών και της συλλογικής της μνήμης
Σήμερα 10/11/24 βρεθήκαμε στο πολιτικό μνημόσυνο προς τιμή του αναρχικού συντρόφου αγωνιστή Κυριάκου Ξυμητήρη. Η οδός Μεσολογγίου ήταν κατάμεστη από κόσμο.
Το συντροφικό και φιλικό περιβάλλον του συντρόφου, άτομα και συλλογικότητες κατέθεσαν μνήμες, σκέψεις και συναισθήματα. Η συνέλευση των κατειλημμένων προσφυγικών διάβασε το παρακάτω κείμενο χωρίς φυσικά αυτό να αντιπροσοπεύει το σύνολο των ανάμεικτων συναισθημάτων που προκαλεί ο χαμός του συντρόφου αλλά με καθήκον δημόσιας δήλωσης για την τιμή που νιώθουμε που γνωρίσαμε τον σύντροφο στους κοινούς μας αγώνες.
ΤΙΜΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΚΥΡΙΑΚΟ ΞΥΜΗΤΗΡΗ
Η είδηση του χαμού του συντρόφου Κυριάκου Ξυμητήρη ήχησε βαριά στις καρδιές όλων μας, που οι κοινοί αγώνες έτυχε να μας γνωρίσουν. Παρών σε κάθε ανοιχτό αγώνα του κοινωνικού κινήματος και του αναρχικού χώρου, αποτέλεσε παράδειγμα αλληλέγγυου και ενωτικού αγωνιστή. Είναι σίγουρο ότι σήμερα πολλοί και διαφορετικοί μεταξύ τους άνθρωποι, τόποι, ομάδες και ιδεολογικές τάσεις νιώθουν ότι έχασαν έναν καλό σύντροφο και φίλο.
Είναι χρέος μας, ιδιαίτερα όσων από μας οι δρόμοι συναντήθηκαν μαζί του στους ανοιχτούς κοινωνικούς, ταξικούς και πολιτικούς αγώνες, σε συνελεύσεις, εκδηλώσεις, πορείες, δράσεις αλληλεγγύης και συγκρούσεις, να τιμήσουμε αυτή τη γνωριμία, καθώς και την ανιδιοτελή προσφορά του στην επαναστατική, απελευθερωτική υπόθεση. Να προστατεύσουμε τη μνήμη του από την προπαγάνδα του κράτους και του μιντιακού καθεστώτος καταστολής. Να κρατήσουμε το όνομα και την ιστορία του ζωντανή στις καρδιές και τους αγώνες μας.
Τον αποχαιρετάμε με θλίψη, οργή και επαναστατική συνείδηση.
Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΘΑ ΖΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΞΥΜΗΤΗΡΗΣ – ΑΘΑΝΑΤΟΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑ ΜΑΡΙΑΝΝΑ Μ.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ
Today 10/11/24 we were at the political memorial in honour of the anarchist comrade figther Kyriakos Xymitiris. The street of Messologiou was crowded with people. The comrade’s comrades and friends, individuals and collectives testified memories, thoughts and feelings.
The assembly of the Community of Squatted Prosfygika read the following text without, of course, reflecting all the mixed emotions caused by the loss of the comrade, but with the duty of a public declaration of the honour we feel for having known the comrade in our common struggles.