Λίγα λόγια για την Κοινότητα Κατειλημμένων Προσφυγικών και για τη δημιουργία της Δομής Υγείας
Η Κοινότητα των Κατειλημμένων Προσφυγικών, αποτελεί ένα οριζόντιο αυτοοργανωμένο κοινωνικό-πολιτικό εγχείρημα της κοινωνικής βάσης, όπου από το 2010 συγκροτεί ένα κέντρο αγώνα ανάμεσα σε δυο πυλώνες της εξουσίας, τη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής και το Εφετείο Αθηνών. Αποτελεί ένα σύνολο ανθρώπων, σχέσεων, δομών και υποδομών, που συγκροτούνται στη βάση μιας κοινής κουλτούρας και προοπτικής , ανεξάρτητα από τις διαφορετικές θρησκευτικές, εθνικές, πολιτικές και άλλες ταυτότητες. Είναι μια γειτονιά με 400 κατοίκους που διαμένουν σε 8 μπλοκ(κτηριακά συγκροτήματα), γεμάτη ζωή, με δομές που απαντούν στις ανάγκες της, με όρους συλλογικούς και κοινής χρήσης.

Στην Κοινότητα λειτουργεί πλήθος δομών, που σχετίζονται με την εσωτερική οικονομία, την παιδεία και την αυτομόρφωση, την οργάνωση των γυναικών κ.α. Η συγκρότηση αυτοοργανωμένων δομών αποτελεί επαναστατική διαδικασία και πραγματική αντιπρόταση για την οργάνωση της κοινωνίας και της ζωής μας έξω από το κράτος και το καπιταλισμό. Οι δομές μας δημιουργούνται στη βάση των αναγκών της Κοινότητας, αλλά είναι κάτι παραπάνω από αυτό: ένα παράδειγμα ρεαλιστικής κοινωνικής αυτοοργάνωσης στο εδώ και στο τώρα, μέσω του οποίου είναι εφικτό να καλυφθούν οι ανάγκες των από τα κάτω. Σε αυτό το πλαίσιο, και πάνω στις αρχές και τις αξίες βάσει των οποίων δομείται η Κοινότητα, έχει δημιουργηθεί η Δομή Υγείας.

Η Δομή Υγείας υπάρχει με τη μορφή δομής τον τελευταίο 1.5 χρόνο. Πριν τη συγκρότησή της, με την υγεία των ανθρώπων της κοινότητας ασχολούνταν πρωτοβουλιακά μέλη της Κοινότητας, καθώς και άλλες δομές, προσπαθώντας να βρουν λύσεις στα πολύπλευρα προβλήματα (φαρμακευτική αγωγή, πρόσβαση στο σύστημα υγείας, ιατρικά ραντεβού, ζητήματα χαρτιών, επιδομάτων…). Οι άνθρωποι που ασχολούνταν τότε και τώρα με τη Δομή Υγείας δεν το κάνουν από τη θέση ειδικού, αλλά με την ιδιότητα του μέλους της Κοινότητας με ειδικό ενδιαφέρον για το ζήτημα της υγείας, με λίγες ή περισσότερες γνώσεις κι εμπειρία πάνω σε αυτά τα θέματα.

Το 2020, ήρθαμε αντιμέτωποι με σοβαρά ζητήματα ψυχικού πόνου μίας οικογένειας της γειτονιάς και η Κοινότητα πήρε την ευθύνη να το επιλύσει, χωρίς όμως να υπάρχει η ανάλογη γνώση κι εμπειρία. Λόγω της δυσκολίας της κατάστασης ζητήθηκε η συμβολή της πρωτοβουλίας Ψ για ένα πολύμορφο κίνημα στην ψυχική υγεία, η οποία έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην αντιμετώπιση και διαχείριση του ζητήματος. Σταδιακά επήλθε η συνειδητοποίηση του πόσο πολύπλευρα προβλήματα αντιμετώπιζε η Κοινότητα σε σχέση με θέματα ψυχικού πόνου, σωματικής υγείας, εξαρτήσεων, με την παρουσία της πρωτοβουλίας Ψ να σταθεροποιείται και να παίρνει ευθύνη από κοινού με την Κοινότητα για την επίλυση αυτών. Τα παραπάνω στη βάση μιας ριζοσπαστικής σκοπιάς, σύμφωνα με την οποία τα ζητήματα υγείας και «ασθένειας» σχετίζονται διαλεκτικά με το κοινωνικοπολιτικό περιβάλλον των ανθρώπων.

Σταδιακά η δομή άρχισε να λειτουργεί πιο οργανωμένα και να αποκρυσταλλώνει την πολιτική θέση της. Δώσαμε έμφαση στη χαρτογράφηση των ανθρώπων της Κοινότητας και ιδίως των ανθρώπων μεγάλης ηλικίας ή χωρίς ΑΜΚΑ. Από καιρό αναγνωρίζαμε την ανάγκη οργανικής σύνδεσης των διαφορετικών αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων, δομών αλληλεγγύης, κοινωνικών ιατρείων, σωματείων που ασχολούνται με την υγεία, στη βάση της συγκρότησης μια ολιστικής αντιπρότασης, ικανής να εδραιώσει τα προτάγματά της με υλικούς όρους. Η συνειδητοποίηση της πολλαπλότητας και της συνθετότητας των αναγκών των ανθρώπων γύρω μας ήταν η αφορμή για να κινηθούμε στην πράξη προς αυτή την κατεύθυνση.

Λειτουργίες της δομής επί του παρόντος:
Το εβδομαδιαίο πρόγραμμα της δομής ορίζεται μέσω της συνέλευσής της, σύμφωνα με τις ανάγκες, το συλλογικό πρόγραμμα, τη συνολική ατζέντα και τις αποφάσεις της Γενικής Συνέλευσης της Κοινότητας.
• Χαρτογράφηση ατόμων της Κοινότητας με ζητήματα υγείας, παρακίνηση και στήριξη ώστε να ασχοληθούν με την υγεία τους.
• Προώθηση της αυτομόρφωσης και της αυτοδιαχείρισης γύρω από την υγεία, μέσω συζητήσεων, εκδηλώσεων και πρακτικών γνώσεων γύρω από ζητήματα πρόσβασης και παροχής υγείας (πρώτες βοήθειες, κλείσιμο ιατρικών ραντεβού)
• Ραντεβού για τα άτομα της Κοινότητας σε κρατικούς και μη κρατικούς φορείς. Συνοδεία στα ραντεβού και επικοινωνία με τους γιατρούς όταν χρειάζεται (για υπερήλικες ή μη ελληνόφωνες/νους)
• Εξασφάλιση της προσβασιμότητας στην υγεία για ενήλικες και παιδιά που δεν έχουν χαρτιά/ΑΜΚΑ, με πιέσεις στο δημόσιο σύστημα υγείας (παρεμβάσεις κ.α.)
• Κάλυψη φαρμακευτικών αναγκών της Κοινότητας
• Ολιστική μέριμνα για ανθρώπους της Κοινότητας που αντιμετωπίζουν ζητήματα ψυχικού πόνου/σωματικών ασθενειών/εξαρτήσεων (βιωσιμότητα του χώρου τους, μέριμνα για την τήρηση της φαρμακευτικής τους αγωγής, υποστήριξη σε επίπεδο καθημερινότητας, για παράδειγμα παρέα και ένταξη στις κοινοτικές εργασίες, μέριμνα για την τήρηση των ραντεβού)
• Συνεργασία με την πρωτοβουλία Ψ για ένα πολύμορφο κίνημα στην ψυχική υγεία
• Επικοινωνία και σύνδεση με άλλες δομές, σωματεία, άτομα (ΑΔΥΕ, δομή υγείας Νοταρά, σωματείο εργαζομένων αγίου Σάββα, κοινωνικά ιατρεία, Εξαρχείων και Ιλίου, κοινωνικό ιατρείο αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης, αλληλέγγυοι γιατροί σε δημόσιες ή ιδιωτικές δομές). Σύνδεση με ΑΔΥΕ και δομή υγείας της κατάληψης στέγης προσφύγων/μεταναστών Νοταρά 26 για αλληλοκάλυψη των αναγκών των τριών δομών.
• Πριν από κάποιους μήνες, η δομή ανέλαβε την ευθύνη να ανακαινίσει δύο σπίτια της Κοινότητας ώστε αυτά να λειτουργήσουν ως ξενώνες για θεραπευόμενους του γειτονικού αντικαρκινικού νοσοκομείου «Αγ. Σάββας» και συνοδούς αυτών. Αυτό έγινε στη βάση της αντίληψης της υγείας ως ένα ευρύτερο κοινωνικό και ταξικό ζήτημα, που εμπεριέχει αποκλεισμούς και ανισότητες. Ταυτόχρονα αποτελεί τη δική μας απάντηση στο κρατικό αφήγημα περί εκκένωσης και ανάπλασης της γειτονιάς, για να φτιαχτούν ξενώνες για τον Αγ. Σάββα, την ίδια στιγμή που η εκκλησία έχει στην ιδιοκτησία της άπειρα ακίνητα στην περιοχή
• Επί του παρόντος, ανακαινίζουμε έναν χώρο στη γειτονιά με σκοπό να είναι ο χώρος της δομής υγείας, όπου θα γίνονται οι τακτικές συναντήσεις με την πρωτοβουλία Ψ, θα λειτουργεί ως κοινωνικό φαρμακείο και προσβλέπουμε στην κάλυψη λειτουργιών πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας.

Η αντίληψή μας γύρω από την υγεία:
Καταλαβαίνουμε ότι η ταυτότητα του ανίκανου/ικανού είναι φτιαγμένη από το οικονομικοπολιτικό σύστημα και περιστρέφεται γύρω από τις δικές του ανάγκες και διακυμάνσεις. Ο δυτικός καπιταλισμός προωθεί σώματα και προσωπικότητες αυστηρά ρυθμιζόμενες από οικονομικά συμφέροντα. Οτιδήποτε αποκλίνει από αυτά τα πρότυπα είναι «ασθενές», αποτελεί βάρος, χρήζει ιδρυματοποίησης, είναι προβληματικό. Πιστεύουμε ότι μόνο μέσα από τις κοινότητες οι άνθρωποι μπορούν να μην είναι πλέον απομονωμένοι και έρμαια της «ασθένειας», ενώ μέσω του μοιράσματος και της κοινής προοπτικής μπορούν να βρουν απαντήσεις στις ανάγκες τους και να μετουσιώσουν προς δημιουργικές κατευθύνσεις ακόμα και τα θέματα που τους απασχολούν και καλούνται περισσότερο «υπαρξιακά». Όταν δίνεται χώρος για θετικά βιώματα περιορίζεται η δυναμική του τραυματικού βιώματος και σταματάει να είναι αυτό που μας καθόριζε. Εκεί που το σύστημα αδιαφορεί, ιδρυματοποιεί, καταστέλλει και πετά στο περιθώριο
ανθρώπους, η Κοινότητα βρίσκει λύσεις προτρέποντάς τους για προσπάθεια αντί να ανατροφοδοτεί την ταυτότητα του «ανίκανου».

Η Κοινότητα από τη φύση της δεν μπορεί παρά να είναι συμπεριληπτική, καθώς βρισκόμαστε όλοι/ες εδώ λόγω μιας κοινής ανάγκης, ακόμα και αν οι αφετηρίες της είναι διαφορετικές. Αυτό σημαίνει ότι κανένα πρόβλημα δεν είναι ατομικό και αντιλαμβανόμαστε την κάθε φυσική και ψυχική δυσκολία ως μέρος της ζωής, ως κάτι που όλοι/ες/α μπορούμε να είμαστε εν δυνάμει φορείς τους, και όχι ως στοιχεία διαφορετικής αντιμετώπισης ατόμων εντός του συλλογικού σώματος. Πιστεύουμε και βλέπουμε στην πράξη ότι οι άνθρωποι είναι καλύτερα όταν βρίσκουν λύσεις σε ζητήματα επιβίωσης (στέγαση, επιδόματα, χαρτιά, φαρμακευτική αγωγή, πρόσβαση σε παροχές υγείας), όταν λαμβάνουν ηθική συμπαράσταση και κοινωνικοποιούνται σε ένα περιβάλλον που τους ενδυναμώνει, αναγνωρίζει τις ανάγκες και τις δυνατότητές τους, κινητοποιεί τη δημιουργικότητά τους, δηλαδή τους αποδέχεται και τους υπολογίζει ως ισότιμα μέλη της, αντί να τους θεωρεί «γέρους», «προβληματικούς», «άρρωστους», «περιθωριακούς» και «επικίνδυνους». Πάνω στη βάση της κοινοτικής αντιμετώπισης, αντιλαμβανόμαστε τα ζητήματα υγείας ως συλλογικό θέμα, για την ίδια τη διασφάλιση της βιωσιμότητας της Κοινότητας, μέσω του κοινού προχωρήματος όλων μαζί μπροστά. Επιχειρούμε να προωθήσουμε την αυτονομία των ανθρώπων και τη δυνατότητά τους να αυτοδιαχειριστούν την υγεία τους, μέσω της αυτομόρφωσης και της ενδυνάμωσης Επομένως η φροντίδα δεν είναι προσωπική επιλογή ή φιλανθρωπία.

Είναι ανάγκη να δούμε την υγεία πιο ολιστικά και όχι ως μια επείγουσα κατάσταση που χρήζει άμεση ιατρική περίθαλψη, μέσα στην καθημερινή ζωή, με ό,τι αυτό περιλαμβάνει: τρόπος ζωής και βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων, πρόληψη, πρώτες βοήθειες, κατανόηση των κοινωνικοπολιτικών αιτιών που γεννούν την «αρρώστια» και τις εξαρτήσεις, κατανόηση του ετεροκαθορισμού και του στίγματος που βιώνουν τα άτομα με ζητήματα ψυχικού πόνου, κατανόηση του συμπλέγματος εξουσίας που χτίζεται γύρω από την υγεία των ανθρώπων, όπως άλλωστε και σε κάθε πτυχή της ζωής τους εντός του καπιταλιστικού συστήματος.
Πιστεύουμε ότι οι αυτοοργανωμένες κοινότητες, συνδεδεμένες μεταξύ τους με βάση το μοντέλο του συνομοσπονδισμού είναι ο μόνος τρόπος για να είναι υγιή τα άτομα, με την ουσιαστική σημασία της λέξης, και αυτό είναι το αντιπαράδειγμα που προτείνουμε. Ταυτόχρονα, επειδή είμαστε κομμάτι της κοινωνίας βλέπουμε τις εαυτές μας μέσα στους αγώνες για διεκδικήσεις στο δημόσιο σύστημα υγείας, με πρόσφατο παράδειγμα το νομοσχέδιο αναφορικά με τις δομές ψυχικής υγείας και απεξάρτησης. Επίσης προοπτική είναι η ολιστική αντίληψη για την υγεία και η διερεύνηση των τρόπων που τα άτομα μπορούν να είναι υγιή με βάση τις πραγματικές τους ανάγκες και όχι το υπάρχον σύστημα παροχής υγείας (π.χ. φαρμακοβιομηχανίες).

Οι ίδιες οι δομές είναι αυτές που συγκροτούν μέσα από τις ρεαλιστικές απαντήσεις που δίνουν, πραγματώνοντας τον σκοπό και τον ρόλο τους, ένα από τα πιο ισχυρά όπλα άμυνας της Κοινότητάς μας απέναντι στους κρατικούς και κυβερνητικούς σχεδιασμούς. Το φαντασιακό γίνεται ρεαλιστικό με αυτοοργάνωση, αντίσταση, αλληλεγγύη και αξιοπρέπεια και αποτελεί το αντίβαρο στη βαρβαρότητα του κόσμου που ζούμε. Πάνω απ’ όλα αναγνωρίζουμε τον άνθρωπο ως φθαρτό και ατελή. Μοιραζόμενοι/ες τις ατέλειές μας γινόμαστε πιο επαρκείς.

Δομή υγείας της Κοινότητας των Κατειλημμένων Προσφυγικών
Mail: Health_Structure_Prosfygika@protonmail.com

Ψυχική υγεία και Κοινότητα –  μέσα από την κοινοτιστική οπτική

  Οι κοινωνίες μας στα περισσότερα σημεία του πλανήτη, εδώ και χρόνια, φαίνεται  πως δεν μας χωρούν όλ@. Για αυτούς τους «περιέργους», τους «αλλοπρόσαλλους», με την «ακατάληπτη γλώσσα» που «ζουν στο δικό τους κόσμο» και δεν μπορούν να «προσαρμοστούν»  οι δρόμοι δεν είναι πολλοί.  Άλλοτε στο Μεσαίωνα, τους ξαπόστελναν με «καραβιές τρελών» στα ξερονήσια, αργότερα στα νεότερα χρόνια, με το μανδύα του ψυχιατρικού ιδρύματος κατέληγαν πάλι σε νησιά απαξιωμέν@ και εγκαταλελειμμέν@ να βιώνουν μια ζωή αβίωτη,  στα χωριά πάλι, με μεγαλύτερη απενοχοποίηση τ@ έπαιρναν με τις πέτρες, σε κάποια καθεστώτα από την άλλη, βρέθηκαν κυριολεκτικά στη θέση των πειραματόζωων… Όπως και να χει, οι «αποκλίσεις» στα ζητήματα ψυχικής υγείας, διαχρονικά  αντιμετωπίζονται με τρόπο που οδηγούν στην απόρριψη.  Οι «ψυχικά ασθενείς» είναι «απόκληροι», είναι «άχρηστοι» είναι «ανεπιθύμητοι» για ένα σύστημα που την αξία του ατόμου την υπολογίζει με κριτήρια παραγωγικότητας και κέρδους.

  Πριν μερικούς μήνες, διαπιστώσαμε πως στη γειτονιά μας υπάρχει οικογένεια με σοβαρά ζητήματα ψυχικής υγείας. Προσπαθήσαμε να επικοινωνήσουμε και να βοηθήσουμε, όμως η κατάσταση που είχε διαμορφωθεί, ξεπερνούσε τις δυνατότητες χειρισμού από πλευράς μας και μετά από μια σειρά επαφών και ενεργειών, ήρθαμε σε επαφή με την Πρωτοβουλία  για ένα Πολύμορφο Κίνημα για την Ψυχική Υγεία και μαζί προχωρήσαμε στη μόνη «δυνατότητα» που επιτρέπεται από το κράτος γι’ αυτούς τους ανθρώπους.  Η συμβολή της Πρωτοβουλίας Ψ υπήρξε καθοριστικής σημασίας για τον χειρισμό της κατάστασης, καθώς πέρα από τις προθέσεις και το πως αντιλαμβανόμαστε τη «διαφορετικότητα» υπήρχε και άγνοια για αυτήν την «διαφορετικότητα».  Με συνεχή και σταθερή παρουσία, φρόντισαν σε συνεργασία μαζί μας, οι άνθρωποι να λαμβάνουν τη φαρμακευτική αγωγή τους και να καλυφθούν οι ανάγκες τους που ξεκινούν από την καθημερινή τους σίτιση και φτάνουν ως την επισκευή του χώρου που διαμένουν ή έως το επίδομα που δικαιούνται ως ψυχικά πάσχοντες ή έως την απλή βόλτα στη γειτονιά ή ένα ζεστό μπάνιο. Πράγματα δηλαδή που το καθέν@ μας δικαιούται και αν οι κοινωνίες μας ήταν αλλιώς, δεν θα ήταν καν αντικείμενο συζήτησης.

 Η συνεργασία μας ως Κοινότητα Κατειλημμένων Προσφυγικών μαζί με την Πρωτοβουλία Ψ, η οποία έχει πολιτικό προσανατολισμό για μια άλλη (αντι-) θέσμιση για την ψυχική υγεία, για ένα κίνημα «από τα κάτω», και η από κοινού αντιμετώπιση προβλημάτων της ψυχικής υγείας που στο μεγαλύτερό τους μέρος έχουν ρίζες κοινωνικές, δημιούργησε την επιθυμία για μια σταθερή παρουσία της ομάδας στη γειτονιά μας, μια γειτονιά που έχει πολλές ομοιότητες με κάθε γειτονιά αυτού του τόπου ή και του κόσμου όλου, ενώ ταυτόχρονα παρουσιάζει και πολλές διαφορές.

Για τις ομοιότητες με τις άλλες γειτονιές δεν χρειάζεται να αναφέρουμε πολλά, καθώς σε μία γειτονιά με ταξικά χαρακτηριστικά των από τα κάτω, θα βρούμε κοινές ταξικές αφετηρίες, κοινές οικονομικές δυσκολίες, ανεργία, ελάχιστη έως καθόλου πρόσβαση στην περίθαλψη υγείας, στην εκπαίδευση, κοινή αγωνία για το μέλλον…

Στις διαφορές όμως με τις άλλες γειτονιές θα βρούμε πολλές, καθώς πρωτίστως πρόκειται για μια γειτονιά που είναι κατειλημμένη κι εκ των πραγμάτων έχει πάρει θέση απέναντι στο κράτος, «βγάζοντας  γλώσσα» στο νόμο και την ιδιοκτησία. Η συλλογικόποιησή μας βασίζεται όχι μόνο στη χρονική συγκυρία ή στον κοινό χώρο, αλλά κυρίως πάνω στη βάση του αγώνα με όρους αυτονομίας και κοινοτισμού. Πολιτικά υποκείμενα, άνθρωποι από διαφορετικές πολιτισμικές αφετηρίες, από διαφορετικές εθνικότητες και θρησκείες, μέσα από αγώνες χρόνων της Συνέλευσης και της Κοινότητας, τόσο πάνω στην κουλτούρα συνύπαρξης τόσων διαφορετικοτήτων σε κοινό πεδίο, όσο και πάνω στην ενδυνάμωση της κοινότητας, υλικά, εδαφικά, πολιτικά, δεν θα ήταν άστοχο να ειπωθεί ότι στην γειτονιά των Προσφυγικών έχει επιτευχτεί ένα ιδιόμορφο καθεστώς συντροφικότητας, που βασίζεται στην αλληλοαποδοχή και στην προσπάθεια αλληλοκατανόησης πάνω σε ένα οριζόντιο πεδίο.

Ζούμε μαζί, όχι με την έννοια της απλής γειτνίασης  όπου το καθέν@ από μας θα κλείσει την πόρτα του σπιτιού του κι εκεί θα μείνει μόν@ του με τα προβλήματά του και την όποια ασφάλεια της ιδιωτικότητάς του, αλλά τα ζητήματα που προκύπτουν επηρεάζουν άμεσα την καθημερινότητα και τις ζωές όλων μας. Είναι αδύνατον να προσπεραστούν προβλήματα πρακτικά, υλικά, πολιτικά, ζητήματα ψυχικής υγείας, πατριαρχικών συμπεριφορών, έμφυλων διαχωρισμών ή αξιακού περιεχομένου, γιατί ο τρόπος που έχουμε επιλέξει να ζούμε στη γειτονιά των προσφυγικών είναι κοινοτικός.

Ο κοινοτισμός  βασίζεται  όχι μόνο στην οργάνωση της παραγωγής και της οικονομίας, αλλά και στις κοινωνικές-πολιτισμικές-πολιτικές σχέσεις των ανθρώπων. Η Συνέλευση της Κοινότητας των Κατειλημμένων Προσφυγικών που συγκροτήθηκε την περίοδο του 2010-2012 πάνω στην κοινή θέση της προοπτικής δημιουργίας μιας κοινότητας αγώνα, μιας κομούνας εν εξελίξει, όπως έγινε τότε αντιληπτή,  είναι  ανοιχτή σε όλες/ους/@ μέσα στην κοινότητα, με σκοπό τον ανοιχτό διάλογο και τη λήψη αποφάσεων για θέματα που αφορούν την κοινότητα ως σύνολο.

Ο κοινοτικός τρόπος ζωής δεν μας επιτρέπει να είμαστε παρατηρητές. Εμπλεκόμαστε με κάθε τρόπο: συναισθηματικά, πρακτικά, ηθικά, πολιτικά με όποιο «πρόβλημα» προκύπτει κι επιδιώκουμε την κοινή επίλυση.  Κοινή μας θέση είναι ότι είμαστε διαφορετικ@ και η κάθε διαφορετικότητα δεν αντιμετωπίζεται ως τέτοια, αλλά ως μέρος ενός κόσμου που μας χωράει όλ@. Στα ζητήματα ψυχικής υγείας δεν θα μπορούσαμε παρά να έχουμε την ίδια αντίληψη και στάση.

Γνωρίζουμε ότι οι ρίζες της ψυχικής υγείας όλων μας είναι κοινωνικές και ότι όλα μας είμαστε παιδιά του ίδιου συστήματος. Με αυτήν την παραδοχή λοιπόν, προσανατολιζόμαστε στο να μην κάνουμε καμία «επανένταξη» κανενός μέσα στην κοινότητα, γιατί απλά δεν τ@ θέτουμε εκτός,  αλλά να αντιμετωπίζουμε όλ@ μας ως ισότιμα μέλη με τη γνώση ότι αύριο μπορούμε να βρεθούμε σε μία τέτοια θέση που να χαρακτηριστούμε κι εμείς ως «ψυχικά ασθενείς».  Έτσι, παίρνουμε την ευθύνη για αυτό το «ζούμε μαζί»,  συλλογικοποιώντας το βίωμα και προσπαθούμε να δημιουργήσουμε ρήξη στην ιδιώτευση που ως γνωστόν δημιουργεί ή ενισχύει τα ζητήματα ψυχικής υγείας. Στεκόμαστε μαζί με τους ανθρώπους και παλεύουμε μαζί τους για τα καθημερινά προβλήματα βρίσκοντας μαζί τις λύσεις και ενδυναμωνόμαστε το καθέν@ ξεχωριστά και η κοινότητα ως σύνολο. 

Συμπεριληπτικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι η διαχείριση ζητημάτων ψυχικής υγείας, είναι άμεσα συναρτημένη με το κράτος και τον καπιταλισμό και ως προς αυτό, η επαναστατική διαδικασία είναι θεραπευτική.  Σε πείσμα των καιρών,  κόντρα στη διάχυση φόβου, ενάντια σε κάθε πολιτική που εχθρεύεται τον άνθρωπο και στιγματίζει τη διαφορετικότητα, είμαστε εδώ για να δώσουμε τα ίδι@ λύσεις στην καθημερινότητα μας με Αντίσταση, Αλληλεγγύη και Αυτοοργάνωση.